Είναι νέος, ωραίος, ταλαντούχος και απόλυτα προσγειωμένος ο λόγος για τον ηθοποιό Γιώργο Παπαγεωργίου.
Με τις ιδιαίτερες ανησυχίες του και το πάθος του για την υποκριτική έχει καταφέρει όχι μόνο να υλοποιήσει το στόχο του αλλά να δώσει μια άλλη πνοή στο θεατρικό στερέωμα ξεχωρίζοντας με το ταλέντο αλλά και με το σπάνιο ήθος του.
Η αφορμή..
Μια κουβέντα ενός φίλου του πριν λίγα χρόνια ήταν αρκετή για να συνειδητοποιήσει μέσα του ποιο ήταν το πιο μεγάλο του ‘‘θέλω» και να το θέσει ως στόχο.
Η πρώτη μου σκέψη γεννήθηκε όταν ένας φίλος μου στην Θεσσαλονίκη με ρώτησε γιατί δεν γίνεσαι ηθοποιός; Ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί πότε στα σοβαρά, κάτι είδε αυτός σε έμενα και μου πέταξε αυτή την ιδέα. Στην συνέχεια ήταν σαν να μου φύσηξε, μια μάγισσα ένα ξόρκι στο αυτί και αυτό να τρύπωσε στο υποσυνείδητο μου και άρχισε να με τρώει.
Πέρασε ο καιρός το ανακοίνωσα τους δικούς μου σαν μια σκέψη και μου είπαν είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση και θα πρέπει να το σκεφτείς πολύ σοβαρά γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα και δεν μπορείς να πάρεις έτσι μια απόφαση έτσι εύκολα. Εγώ τότε σπούδαζα μάρκετινγκ στην Θεσσαλονίκη. Όποτε μου είπαν ότι πρώτα θα τελειώσεις τη σχολή σου και μετά αν το θες ακόμα θα ασχοληθείς, έτσι εγώ για τρία χρόνια σπούδαζα κάτι που δεν με ενδιέφερε καλλιεργώντας το όνειρο μου να κατέβω στην Αθήνα και να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Ο Γιώργος και η μητέρα του Φιλαρέτη Κομνηνού…
Γιος της καταξιωμένης ηθοποιού Φιλαρέτης Κομνηνού δεν άφησε πότε αυτό τον τίτλο να τον χαρακτηρίσει.. Από την πρώτη στιγμή επιθυμία του ήταν να χαράξει τη δική του επαγγελματική εμπειρία και να βάλει τα δικά του λιθαράκια πως θα τον σχημάτιζαν και θα τον μάθαιναν να στέκεται μπροστά από το όνειρο του.
Πως αντέδρασε η μητέρα σου όταν της είπες ότι θέλεις να γίνει ηθοποιός φοβήθηκε ή σε ενθάρρυνε;
Στην αρχή φοβήθηκε γιατί ξέρει όλες τις δυσκολίες του χώρου, τα αρνητικά και όλα αυτά που υπάρχουν στην δουλειά τα οποία είναι παράγοντες ανασταλτικοί στην ορμή ενός νέου να ασχοληθεί με το θέατρο. Παρόλα αυτά μου είπε αν δω ότι το εννοείς σοβαρά και το θέλεις δεν πρόκειται να σου κόψω το δρόμο προς θεού. Όποτε όταν είδε ότι εγώ μετά από δυο τρία χρόνια άρχισα να το θέλω όλο και πιο πολυ ώριμα και σοβαρά με ανέβαλλε σε επίπεδο δασκάλας μου έμαθε τα πρώτα μου βήματα προετοιμάζοντας με για τις εξετάσεις του Εθνικού.
Σε φόβισε ο τίτλος ότι είσαι γιος μιας τόσο καταξιωμένης ηθοποιού;
Βέβαια με φόβισε για αυτό και αποφάσισα τα πρώτα μου χρόνια να μην δουλεύω με την μητέρα μου και να κάνω πιο προσωπικές δουλειές, ώστε να βρω ένα δικό μου δρόμο. Έτσι μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου και να κάνω μια πιο προσωπική πορεία και βήματα καριέρας δικά μου και μάλιστα με σκηνοθέτες που δεν έχουν συνεργαστεί καν με την μητέρα μου. Φυσικά τώρα που έχω κάνει και δικά μου πράγματα στο χώρο θα ήθελα πολύ να κάνω μια δουλειά μαζί με την μητέρα μου.
Οι εξετάσεις και η σχολή του Εθνικού Θεάτρου..
Μετά τη σχολή μάρκετινγκ στην Θεσσαλονίκη έρχεται η Αθήνα και οι εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο.. Ένα ταξίδι που είναι η αρχή μια καριέρας και η απόκτηση της θεατρικής του συνείδησης όπως λέει και ο ίδιος.
Η σχολή του Εθνικού είναι μια σχολή που σου διαμορφώνει ένα θεατρικό χαρακτήρα τον όποιο μετά είναι στο χέρι σου πώς να τον πλάσεις. Φαντάσου ότι σου δίνει μια πρώτη ύλη και μετά πρέπει να της δώσεις να την κατάλληλη μορφή. Αυτή η πρώτη ύλη λοιπόν ήταν εξαιρετικά πολύτιμη για μένα, πολλές εμπειρίες μέσα στη σχολή παράλληλα ωρίμαζα και σαν άνθρωπος με πολλές ανασφάλειες με πολλά ψυχολογικά μπερδέματα με όλα αυτά που ένας νέος περνάει.
Μέσα στις διάφορες εμπειρίες που έζησες στη σχολή είδες και το πρόσωπο του ανταγωνισμού;
Ανταγωνισμός μέσα στη σχόλη υπήρχε στο βαθμό που υπάρχει και έξω στη δουλειά, ναι είναι ένας ανταγωνιστικός χώρος. Από την άλλη εγώ αυτό που έχω δει αν είσαι καθαρός και καλός επαγγελματίας στην δουλειά σου αυτό το πράγμα αποπνέει ένα σεβασμό στου άλλους. Εγώ το έχω εισπράξει από τους ηθοποιούς από το συνάφι μου αν θέλεις, προσπαθώ να παίζω όσο πιο τίμια και συναγωνιστικά μπορώ αντί για ανταγωνιστικά. Και μάλιστα εισπράττω το ίδιο από τους άλλους δεν εισπράττω ανταγωνισμό κακό τις περισσότερες φόρες πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά έχει να κάνει πολύ πως ορίζεις εσύ το παιχνίδι είναι σαν να πας να παίξεις πινγκ πονγκ με τον άλλον και αποφασίζεις να του πετάς συνέχεια δυνατά καρφιά, θα σου πετάξει και ο άλλος δυνατά καρφιά. Εάν όμως παίξεις για τη χαρά του παιχνιδιού τότε και ο άλλος θα παίξει μαζί σου για τη χαρά του παιχνιδιού. Και για μένα η υποκριτική αυτό είναι, έχει να κάνει με το παίζω δεν λέμε ασκούμε στο θέατρο ή δουλεύω θέατρο λέμε παίζω θέατρο. Αυτό είναι το ενεργητικό ρήμα του θεάτρου παίζω. Η έννοια του παιχνιδιού είναι κάτι που ότι και να παίζεις από αρχαία τραγωδία μέχρι μια σουρεάλ σύγχρονη κωμωδία όπως ‘‘η κατσαρίδα’’ η το ‘‘will survive’’ νομίζω ότι η χαρά του να παίζεις δεν μπορεί να λείπει από μέσα σου. Ακόμα και αν υποφέρεις πάνω στη σκηνή μέσα σου πρέπει να χαίρεσαι που σου συμβαίνει αυτό είναι η δουλειά σου.
Ανέφερες ότι πρέπει να χαίρεσαι τον κάθε ρόλο σου, εσύ τι ρόλους προτιμάς; Ποιοι ήρωες σε ιντρακάρουν;
Προτιμώ να κάνω ρόλους που δεν είναι πολύ κοντά σε έμενα. Έχω την αίσθηση καμιά φορά ότι οι ρόλοι μου με διαμορφώνουν εγώ δανείζομαι στοιχεία από τους ρόλους όχι αυτοί από εμένα. Και μετά τους κουβαλάω για καιρό νιώθω ότι μαθαίνω από αυτούς. Μου αρέσει να παρατηρώ συμπεριφορές ανθρώπων στο δρόμο, σωματικές στάσεις, ψυχολογικά τερτίπια αποφάσεις από φίλους μου από άγνωστους στους από σχέσεις γενικώς από κοινωνικές επαφές. Είναι ένα πολύ μεγάλο σχολείο συμπεριφοράς όλο αυτό και μου αρέσει να το παρατηρώ. Στην αρχή ξεκίνησε συνειδητά ότι είναι μέρος της δουλειάς σου να το κάνεις αυτό και τώρα μου έχει γίνει σαν βίωμα.
Η πρώτη επαγγελματική εμπειρία και ο στρατός
Μέτα την ολοκλήρωση των σπουδών σου ποια ήταν η πρώτη σου επαγγελματική δουλειά;
Όταν έμαθα ότι πέρασε στην σχολή την ίδια μέρα έμαθε ότι πρέπει να πάω φαντάρος, είχα κάνει διακοπή της αναβολής μου όταν τέλειωσα τη σχολή του μάρκετινγκ με το σκεπτικό ότι αν κοπώ από τη σχολή του εθνικού θα πάω φαντάρος. Έλα όμως που μπήκα και ήρθε και το χαρτί ταυτόχρονα. ( γέλια)
Και τι αποφάσισες να κάνεις;
Πήγα στο στρατό γιατί δεν μπορείς να κάνεις δεύτερη αναβολή και δεν το μετάνιωσα γιατί έτυχε μετά τη σχόλη η πρώτη μου δουλειά να είναι ‘‘η κατσαρίδα’’. Φαντάζεσαι να έπρεπε να αφήσω αυτή τη δουλειά, που για μένα αυτή η δουλειά ήτανε το βάφτισμα του πυρός, με έβαλε κατευθείαν στα βαθιά νερά.
Το ξεκίνημα…
H κατσαρίδα ήταν το εισιτήριο για τον κόσμο του θεάτρου μια τεράστια επιτυχία με μια παράσταση που αγάπησε και έγινε ένα μαζί της..
Ήταν μια πολύ συναισθηματική για μένα δουλειά η κατσαρίδα γιατί ήταν όλα μαζί. Ήταν η πρώτη μου δουλειά μετά τη σχολή και έγινε στον τόπο μου στην Θεσσαλονίκη πήγα με μια παράσταση που στήριζα και καλλιτεχνικά σαν ηθοποιός αλλά και σαν Γιώργος είναι μια παράσταση του γούστου μου. Οπότε ένιωθα πολύ υπερήφανος που έπαιζα σε αυτή την παράσταση.
Πως ήταν ο ρόλος σου;
Ο ρόλος μου δεν ήταν ένας ήταν πολλοί μαζί εξιστορώντας την ιστορία της κατσαρίδας, αυτό είναι το έργο ένα παιχνίδι ανάλογης ρόλων μεταξύ ηθοποιών. Δουλέψαμε πάρα πολύ με τον σκηνοθέτη τον Βασίλη Μαυρογεωργίου με πολλούς αυτοσχεδιασμούς και μεγάλο θεατρικό παιχνίδι. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αδιανόητη δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό με τίποτα, κανένας δεν το περίμενε αυτό.
Θυμάσαι να μου πεις την πρώτη σου μέρα επί σκηνής;
Την πρώτη μέρα δεν είχα πολύ συνειδητοποιήσει τι κάναμε εκείνη την ώρα, εκεί που άρχισα να το συνειδητοποιώ όταν έφυγε το πρώτο μούδιασμα. Ξαφνικά παίζεις μπροστά σε πεντακόσια άτομα και είσαι εσύ κ άλλος ένας ηθοποιός είσαι πλήρως εκτεθειμένος και είναι και μια παράσταση που δεν έχεις να κρυφτείς από πουθενά. Να φανταστείς ούτε σκηνικά δεν είχαμε μόνο μια σκάλα οπότε τα υλικά σου είναι η φωνή σου το σώμα σου, η φαντασία σου και πρέπει με αυτά να κάνεις πεντακόσιους ανθρώπους να ταξιδέψουν μαζί σου. Όταν συμβαίνει αυτό είναι μαγικό, δεν μπορώ να το εξηγήσω είναι ένα μάθημα ζωής το να ξεκινάς έτσι στο θέατρο.
Και μετά την θρυλική κατσαρίδα και το τέλειο ξεκίνημα αυτό ήταν… Το άστρο του έλαμψε πάτησε γέρα πάνω στην θεατρική σκηνή, απέσπασε τις καλύτερες κριτικές και κατέφερε να κερδίσει τους πάντες με το ταλέντο του.
Ο Γιώργος έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του χώρου που τον εμπιστεύτηκαν και τον ενσωμάτωσαν στην καλλιτεχνική οικογένεια δείχνοντας του τα σωστά βήματα.
Η Συνέχεια
Μετά την κατσαρίδα ήρθε η παράσταση της Άντζελας της Μπρούσκου ‘’Ο Αγαμέμνων’’ στο φεστιβάλ Επιδαύρου που εκεί μπήκα σε μια τελείως διαφορετική δουλειά. Ήμουν σε μια ομαδική δουλειά με πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία των προβών πολύ απαιτητικό κείμενο αλλά εκεί δεθήκαμε πάρα πολυ σαν ομάδα και ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία. Μετά ήρθε ‘‘το σφαγείο’’ στο θέατρο Νέου κόσμου μια παράσταση ψυχολογικού θεάτρου που πραγματικά την έζησα τόσο βαθιά που ένα χειμώνα μαύρισε η ψυχή μου. Μετά από αυτή την πολύ έντονη παράσταση κάνω ‘‘Τα λιοντάρια’’ μια πολύ τρυφερή παράσταση εμπνευσμένη από ένα κόμικς που λέγεται τα λιοντάρια της Βαγδάτης. Εκεί κάνω ένα μικρό λιονταράκι τον αλί πολυ όμορφη ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Μέτα από αυτό έρχεται η ‘’Λισιστράτη’’ του Γιάννη Κακλέα που αυτή την παράσταση δεν πρόκειται να την ξεπεράσω ήταν μοναδική. Φέτος το καλοκαίρι δούλεψα με τον Σταμάτη του Φασουλή στην παράσταση Ιππείς ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που σε ηρεμεί ξέρεις ότι είσαι σε καλά χέρια, σε χέρια που ξέρουν από θέατρο. Άλλωστε όταν δίνεται η ευκαιρία σε έναν ηθοποιό να παίξει στην Επίδαυρο δεν νομίζω ότι μπορείς να πεις όχι τουλάχιστον εγώ δεν το κάνω. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω παίξει σε αυτό το θέατρο τέσσερις φόρες.
Iwill survive
Όχι μόνο κατάφεραν να επιβιώσουν μαζί με τον Αντίνοο Αλμπάνη αλλά να και να προσφέρουν μια άκρως διασκεδαστική παράσταση που έσπασε τα ταμεία και απογείωσε πολύ κόσμο. Το Ι will survive όπως τόνισε ο Γιώργος είναι το παιδί του μια δική του ιδέα που πήρε σάρκα και οστά και βαφτίστηκε επιτυχία.
Η περσινή παράσταση I will survive μαζί με τον Αντίνοο Αλμπάνη συζητήθηκε πολύ και είχε τεράστια επιτυχία.. τι σημαίνει αυτή η παράσταση για σένα;
Το I will survive είναι το παιδί μου μπορώ να μιλάω ώρες για αυτό. Για μένα αυτή η παράσταση ήταν μια επιστροφή στην παιδική μου αθωότητα. Ήταν ένα κείμενο δικό μας που φτιάξαμε εγώ ο Αντίνοος και ο σκηνοθέτης ο Γιάννης ο Σαρακατσάνης με πάρα πολύ κέφι και πάρα πολύ άγχος παράλληλα. Φαντάσου να έχεις ανακοινώσει την πρεμιέρα να έχεις στείλει δελτία τύπου να έχει ετοιμαστεί όλη η παράσταση και ακόμα να μην ξέρεις να μην ξέρεις τι ακριβώς θα κάνεις. Ο ρόλος φτιαχνόταν παράλληλα με το κείμενο, μέσα από ασκήσεις και αυτοσχεδιασμούς έφτιαχνες κάτι και ξαφνικά προκύπτει ένα έργο. Ένας ρόλος που είναι εντελώς δικό σου προϊόν και το ευχαριστώ είναι ότι πήγε εξαιρετικά.
Έκτος από τα θεατρικές παραγωγές έχει δουλέψει και στο χώρο του κινηματογράφου, μίλησε μου για αυτό.
Μεγάλη αδυναμία έχω στο σινεμά, η αγάπη μου φυσικά είναι το θέατρο αλλά αν βρεθείς με τον κατάλληλο σκηνοθέτη και με το κατάλληλο συνεργείο νομίζω πραγματικά ότι μπορεί να κάνεις πράγματα που στο θέατρο δεν μπορείς να τα κάνεις ή τα κάνεις πολύ δύσκολα. Έχει διαφορετικούς υποκριτικούς κώδικες είναι παραμυθένιος ο κόσμος του σινεμά. Μέχρι τώρα στον κινηματογράφο έχω κάνει το ‘‘Καθαροί πια’’ το ‘‘Λιβάδι που δακρύζει’’, το‘‘cctv’’ το «Κανένας» και το »Ταγκό των Χριστουγέννων». Μπήκα διστακτικά σε αυτό το χώρο αλλά με τον ίδιο ενθουσιασμό δεν θα έλεγα όχι και στην πιο απαιτητική κινηματογραφική δουλεία.
Μικρού Μήκους
Ο Γιώργος έχει ασχοληθεί και έχει ερμηνεύσει ρόλους και σε μικρούς μήκους ταινίες και όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος είναι κάτι που τον καλύπτει και του αρέσει πολύ.
Όσοι δουλεύουν σε μια μικρού μήκους ταινία είναι μέσα στην δημιουργικότητα πάνε να βρούνε λύσεις από το πουθενά. Είναι ορμή στο να κάνουμε κάτι με όλη μας την ενεργεία και με τα λιγότερα μέσα που μπορούμε να διαθέτουμε.
Η πιο πρόσφατη είναι το Boy Story σε σκηνοθεσία Θανάση Αγγελόπουλου .
Το Βoy Story μου άρεσε πάρα πολύ ο ρόλος, η πρόκληση ο τρόπος που δουλέψαμε με τον σκηνοθέτη.
Πες μου λίγα λόγια για τον ήρωα που υποδύεσαι;
Ο ήρωας είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορείς να τον ψυχολογήσεις. Το story είναι πολύ απλό είναι ένας πιτσιρικάς πολύ κλειστός που ερωτεύεται μια κοπέλα και προσπαθεί να την διεκδικήσει. Για μένα είναι μια ταινία πολύ αληθινή έχει μια ειλικρίνεια πάρα πολύ όμορφη, μια ταινία που δεν έχει κλισέ μέσα αλλά ταυτόχρονα γίνεται πολύ τρυφερή. Οι επιλογές που κάναμε με τον Θανάση για μένα ήταν πολύ σημαντικές δεν φτιάξαμε ένα χαρακτήρα ο οποίος ήτανε πολύ εύκολα αναγνωρίσιμος. Μπορείς να πεις ότι αυτός είναι δειλός αλλά μπορεί να πεις ότι αυτός είναι και θαρραλέος καλός η κακός έξυπνος η χαζός είναι όλα αυτά μαζί. Είναι ένας άνθρωπος που έχει όλα αυτά μαζί γιατί απλά είναι άνθρωπος και έμενα αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Το φτιάξαμε μαζί με τον Θανάση και είχαμε πολύ κοινή γραμμή.
Τωρινά σχέδια ..
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου είναι σε ρυθμό πυρετωδών προβών αφού θα συμμετάσχει σε δύο παραστάσεις. Η μια είναι η μουσικοθεατρική παράσταση «Το νησί των Θησαυρών» του Stevenson σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου η όποια θα κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Και η άλλη είναι το Γλέντι στον Καιρό της Πανούκλας του Πούσκιν που θα ανέβει στα μέσα Ιανουαρίου στο Βυροσεψείο σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη.
Γλυκός και προσγειωμένος δεν καθησυχάζει ποτέ αναζητώντας καινούριες επαγγελματικές εμπειρίες και τολμώντας την κάθε πρόκληση.
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Με τις ευαισθησίες του και το ταλέντο του ένα είναι το σίγουρο ότι έχει να δώσει ακόμα πολλά στη ζωή του θεάματος χαρίζοντας στιγμές απόλαυσης λουσμένες από την νεραϊδόσκονη του δικού του ονείρου.
newsnowblog 